Laatst tijdens een Yin-les trokken we, zoals altijd, eerst een kaart.
Een klein ritueel dat vaak iets opent.
Soms blijft het bij een glimlach of een kort gesprek en soms ontvouwt zich ineens een thema dat diep resoneert.
Deze keer ging het over de "lessen" in je leven...
Iemand zei:
“Ik zie mijn lessen als figuranten”
Die zin bleef hangen.....
We denken vaak aan figuranten als mensen de buurvrouw die iets in je triggert, de collega die je uitdaagt, de vriend(in) die iets spiegelt.
Maar soms zijn de figuranten geen mensen.
Soms is het die lekke band, de vertraagde trein,het onverwachte ‘nee’ op iets wat je zo graag wilde.
Een kleine barst in je plan, een omweg die je niet zelf had gekozen.
En toch… ook dat zijn figuranten.
Momenten die je even stilzetten, die je dwingen te ademen, te voelen, te kijken.
Die iets aan het licht brengen wat anders onopgemerkt was gebleven.
De figuranten mens of gebeurtenis zijn vaak niet de hoofdrolspelers maar ze brengen beweging in het verhaal.
Ze laten zien waar we weerstand voelen, waar we mogen vertragen, waar het leven ons zachtjes uitnodigt om van perspectief te veranderen.
En op het moment dat je dat herkent, dat zelfs de lekke band of de misgelopen kans een leermeester kan zijn, komt er ruimte.
Ruimte om te glimlachen, om te verzachten, om misschien zelfs te zeggen:
“Dank je wel voor de les.”
In de stilte van Yin, tussen adem en overgave, mag dat inzicht indalen dat alles wat je pad kruist, deel uitmaakt van jouw reis naar bewustwording.
Zelfs de figuranten.
Liefs Tessa ♥
